Χτες λογικά κι εσείς παραπέμψατε τον εαυτό σας στους προσωπικούς τηλεφωνητές των πιο κοντινών (ή και όχι απαραίτητα, σχετικό είναι αυτό) ή εύκαιρων, προσβάσιμων σε κάθε περίπτωση, ανθρώπων σας.
Ή είστε τίποτα μεταλλάξεις μηχανών, νέα μοντέλα που δεν ξέρουμε στην αγορά, και τις Κυριακές δεν σας τρέχει ιδρώτας ούτε σταγονίτσα στο μέτωπο;
Να σκουπίζεσαι και να παρανοείς: πόσο μόνιμη έχει γίνει η ρυτίδα της μιζέριας, διάπλατη, από κρόταφο σε κρόταφο και αν θα πιάσει το αυριανό φέσιαλ γίογκα κλάς.
Είχα δυό κουνούπια, Νοέμβρη μήνα σχεδόν καλή ώρα, να νιαουρίζουν πάνω μου όλο το βράδυ.
Αλλά επειδή πίστευω πως είναι θέμα πυγμής και πάθους να μην αφήσεις να χαλάσει ο τελευταίος ύπνος του μήνα, έβαλα τα δυνατά μου χρησιμοποιώντας όλα τα φαντασιακά όπλα που διαθέτει κανείς στον ύπνο του και τα κατάφερα.
Το κουνούπι μεταμορφώθηκε σε εραστή, ο οποίος είχε τη μορφή φτερωτού μυρμηγκιού που προσγειώθηκε στο στήθος μου με αυτόν το συριστικό ήχο ιιιιιιιιιιιιιιιιι.
Κρίντζ;
Άστα να πάνε γενικά, αλλά ας πούμε έγινε δουλίτσα και ξύπνησα η Μπλόντι σήμερα και μπορώ να τραγουδάω με σαγόνι που ‘χει, μη γελιόμαστε, φύγει εντελώς, αλλά χαμογελάει α τά ρα χο, οπότε μια χαρά.
Ξέρετε, αυτό με τους αστακούς από τα Φιλαράκια είναι μεγάλο ψέμα: ότι και καλά είναι τα πιο πιστά πλάσματα κλπ.
Στην πραγματικότητα είναι αδιανόητα άπιστα. Γι’αυτό εξάλλου και το μότο αυτού του μπλογκ λέει πως μόνο οι αστακοί καταφέρνουν να μένουν ζωντανοί, όλοι οι υπόλοιποι εδώ στη γειτονιά του μπικίνι ψοφολογάμε.
Ειδικά αν είσαι η σκίουρη με την γυάλα στο κεφάλι, πόσο καλά να το πας;
Αν ψάχνετε για πιστό παρτενέρ, απευθυνθείτε στη σκιά σας.
Πιείτε κανα ποτηράκι νερό, φορέστε τα γυαλιά σας, μπορεί η Κυριακή να πέρασε, αλλά και η Δευτέρα δεν φέρεται ποτέ ιδιαίτερα πιο συμπονετικά και όποιος πιστεύει το αντίθετο θα γίνει και θα το δει, θα το δει να γίνεται.
αστακο*ιστορίες 