κοιλίτσα.

Κουβαλάω τον στίφτη σαν παιδί ,από τη μια άκρη του μπάρ στην άλλη. Σαν παιδί το κουβαλάω, αγκαλιά, τον κρατάω κόντρα στο στήθος μου, ακουμπάω πάνω του το μάγουλό μου και τρέχουν ένα ή δύο δάκρυα πάνω στην φρεσκοκαθαρισμένη, μαύρη γυαλιστερή επιφάνειά του. Από πίσω παίζει Ντόρις Ντέυ και τα χέρια μου τσούζουν σε έναν σημαντικό βαθμό, αφού έχω στίψει κι έχω λιώσει εννιά λάιμ και τρία λεμόνια, κι έχω κάνει κάθε πληγή στα χέρια μου να μου ουρλιάξει με όλη της τη δύναμη μαλακισμένη σταμάτα.

Έχω μείνει τόση ώρα με τον στίφτη στα χέρια και δεν θέλω να τον βάλω στη θέση του, δεν μου πάει καθόλου να τον αφήσω από την αγκαλιά μου, θέλω να μείνω έτσι λιγάκι ακόμη. Θέλω να κρατήσω κάτι πολύ σφιχτά και να μη το αφήσω καθόλου, να το σφίξω πολύ δυνατά με τα χέρια μου, μέχρι να πονέσουν ή μέχρι να το λιώσουν.

Απομένουν άλλες εφτά περίπου ώρες εργασίας, αν είμαι τυχερή, και μετά άλλη μια νύχτα αύριο, άλλο ένα μεροκάματο, κι ύστερα ρεπό. Άλλες εφτά περίπου ώρες κι άλλες οχτώ αύριο, και μετά καμία υποχρέωση δεν με αναγκάζει να μη σχίσω το στομάχι μου στη μέση. Αύριο, μετά το σχόλασμα, κάνω την τομή, στα μαλακά μέρη της πεταχτής κοιλίτσας μου, και ξεχύνεται από μέσα μου το όλο πράγμα, με τις υγειές μου, ξεχύνεται η τσιρίδα που σπρώχνω και ξανασπρώχνω κάτω με σάλια όλη μέρα, ξεχύνεται το σπάραγμα που καταπίνω να μη το φτύσω καταλάθος στο ποτήρι του πελάτη° ξεχύνεται αυτό το αντίο που δεν μπορώ να χωνέψω, που συνοδεύεται από το δραματικό πού φεύγεις και πας, από το τραγούδι ηλιοβασιλέματα κι από την παρατήρηση πως μείναμε περισσότεροι κακοί τώρα, πως τώρα μένω ξανά με τους κακούς και τι μαλακίες είναι αυτές, ρε μαλάκα, ρε πούστη, δεν το πιστεύω ρε μαλάκα.

Άλλες εφτά ώρες και άλλες τόσες αύριο.

Αν είμαι τυχερή ίσως λιγότερες.

Να αφήσω κάτω τον στίφτη,

να τεντώσω λιγάκι τα πόδια που ‘χουν πρηστεί και στριμώχνονται στα λουράκια των παπουτσιών,

να σφίξω τα μάτια, να τα φυσήξω να στεγνώσουν κάπως, να κατέβω κάτω να πλυθώ και να πάω τις μπύρες, τις μπύρες, τις μπύρες.

Αύριο έχει χειρουργείο και κοστίζει ακριβά.

Δεν μας παίρνει να χάσουμε το μεροκάματο.