Σήμερα έχει συννεφιά, αλλά δεν με ενοχλεί. Αύριο πρώτη μέρα της άνοιξης, λες. Και η τελευταία υπερπανσέληνος, λες. Τι θερμοκρασία θα έχει το Σαββατοκύριακο, είδες καθόλου; Σκέφτομαι τη θάλασσα. Σήμερα Τετάρτη. Νομίζω. Περπατάω και μουρμουρίζω το τραγούδι σου στους περαστικούς. Οι περαστικοί μου φαίνονται πιο όμορφοι, οι οδηγοί των λεωφορείων λιγότερο κάφροι, μη σου πω γοητευτικοί. Ακόμη και οι ταρίφες μου φαίνονται λιγότερο μαλάκες. Έχει μέρες που έχει μπει η άνοιξη, σκέφτομαι. Σου γράφω στη τουαλέτα, ως γνήσιος ρομαντικός. Σε 10 ξεκινάνε τα ραντεβού. Η αναρχία του έρωτα κρύβεται στην αναποτελεσματικότητα που μας προκαλεί. Φυσικά και το σύστημα θα πέσει με τον έρωτα. Όταν ερωτεύεσαι υπολειτουργεις, νυστάζεις, ονειρεύεσαι, υπνοβατείς. Χάνεις τους υπολογισμούς, μετράς μόνο μέρες χωριστά, μετρας μόνο τα φιλιά που περιμένεις. Μπερδεύεις τα ονόματα, λες τους κύριους κυρίες, τα σύκα σκάφη και τη σκάφη σύκα. Γελάς ενώ πρέπει να ‘σαι σοβαρός. Λύνεις τη γραβάτα σου, την πετάς και φοράς μια με τον Λούκι Λουκ. Ακυρώνεις συμφωνίες, δεν συμφωνείς πλέον με το συμβατικό. Τινάζεις επιχειρήσεις στον αέρα και φεύγεις κλέβοντας τους μπανάνες απο το μπουφέ και ένα σερβίτσιο μαχαιροπίρουνα . Σήμερα μου λες πως έβγαλες 20 ευρω συν 2.50 μπουρμπουαρ και είσαι χαρούμενη. Έφτιαξες σοκολάτα και φραπέ και ελληνικό βαρύ διπλό. Μου έστειλες ένα ποίημα ένα τραγούδι και ένα φιλί. Νυστάζω. Θέλω οι φίλοι σου να σταματήσουν να σε προσέχουν, θέλω να έχω εγω το μονοπώλιο της φροντίδας σου. Και ας νυστάζω. Θα τα βγάλω πέρα, αλήθεια. Θα εξασκηθω μέχρι να το μάθω καλά, το να σε προσέχω. Αυτό που έγραφε και στο ποίημα σου :
Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια – ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
αστακο*ιστορίες 