Τα όνειρα που ‘κανες και δεν σου βγήκαν

Σαν φιγούρες που συναντάς

ένα απόγευμα

που κατεβαίνεις την Θεμιστοκλέους .

Τις λούζει από πίσω το φως

εκτυφλωτικό .

Έρχονται κατά πάνω σου και δεν μπορείς

να ξεχωρίσεις την ταυτότητα τους.

Σε προσπερνούν

Καμία φορά σε παίρνουν λίγο ξυστά

Δεν γυρνάς καν το κεφάλι να κοιτάξεις.

《Σκιές》 λες.