Φαντασιώνομαι συζητήσεις
να σου μιλάω για τα κόκκινα τακούνια του μπλούζ, που τόσο λατρεύω
να μου μιλάς για τα φουσκωμένα μαγούλα της τρομπέτας, που τόσο καλά γνωρίζεις
μπίμπομπ, χάρντμποπ
όλα μαλακίες άμα δεν σηκωθούμε απ’τα σκαμπό.
άμα δεν νιώσεις το πόδι μου ανάμεσα στα δικά σου,
να σε χορεύει,
ενώ με δένεις πάνω σου,
με ράβεις
μέση, κοιλιά, στήθος
ν’ανέβει το φερμουάρ ως το στόμα.
άμα δεν παλεύει η παλάμη να βαστάει μέση
μόνο μέση,
και να ιδρώνει.
(…)
Μάθαμε με τα κουλ
ξεχάσαμε τα χοτ
έχει παγώσει η γλώσσα μας.
αστακο*ιστορίες 